Een hoop op een Australische reactie om in deze serie te komen, maar het zag eruit als een eerste test van mogelijk vermeende voortekenen. Een nacht toen Suncorp Stadium het kloppende rode hart was van het Britse en Ierse rugby, zijn de leeuwen veranderd in een opmars in de 1-0-serie met een optreden die opnieuw is samengesteld uit te veel crises en vertrek, maar altijd te goed voor een subtoren, een gewichtloze insufficiëntie en blijkbaar sub-prepare voor Australië.
Een bijeenkomst van de tweede helft gaf de Wallabies een dikke vernis van respectabiliteit en hoopt Melbourne in te nemen, maar ze zagen er nooit veel uit als het verslaan van de leeuwen voor het eerst in Brisbane. Voor lange periodes vóór het interval leken toeristen iets af te stemmen dat lijkt op het bereik of de rout, sommige behandelingsfouten te veel behandeling en een beslissingsbeslissing -het maken van caps van hun score, maar een mogelijke marge van acht punten voelde altijd een vervorming van de vroege suprematie die ze hadden getoond.
Zal Australië beter zijn voor een ander spel in hun benen? Zeker, maar dit zijn degenen die uit de twee outfits uit elkaar zagen. De gewonde aanvallers Rob Valetini en Will Skelton, die alle hoop klaar zal zijn om volgende week te schelden naar de MCG, lieten grote gapende gaten achter in een roedel die er het eerste uur verouderd uitzag, terwijl Tom Lynagh – tijdens zijn eerste internationale vertrek – soms werd weggelegd maar verloren aan andere mensen met Australië ontbrak in vorm of structuur. We hopen dat gastheren in staat zullen zijn om hun tweede helft te realiseren en volgende week beter te zijn; Maar nadat ze daar veel hebben achtergelaten, zullen de leeuwen ook verwachten te verbeteren, met een schot om de configuratie van de serie te verzegelen.
Een vintage Lions -test was duidelijk niet, maar rondtrekkende fans waren van kracht. Nadat de pandemie hen dwong om vier jaar geleden weg te blijven van Zuid-Afrika, stroomde de “Rode Zee” Brisbane in volle kracht, veel bar in het stadscentrum drie diepten van supporters een paar uur voor de aftrap en een scharlaken volgorde in Caxton Street terwijl de pelgrims op weg waren naar een heilige tempel van leeuwen. Toeristen hadden hier nooit verloren – of, in feite, ergens in Brisbane.
De 2001 -serie was begonnen met een klap door de stad Gabba met de leeuwen vooraan binnen vijf minuten in een flits van de voeten van Jason Robinson. De openingspunten hier waren niet zo spectaculair: Finn Russell faalde tee na een eerste overtreding van Wallaby Ruck tijdens de derde ventilatie van het spel.
Hij lanceerde een openingskwartier dat toeristen volledig hebben gedomineerd, de Tom Curry en Tadhg Beirne Flanken die reageren op de vragen over hun selectie door de toon te geven met een mengeling van spierversterking en ruckdreiging. De eerste rij was ook een van de dingen – Dan Sheehan, Ellis Genge en Tadhg Furlong allemaal prominent in de portage terwijl de Lions de Wallabies in contact trokken. Hij verliet de ruimte in overvloed zodat Russell iets delicaat in de knieën van Sione Tuipulotu laat vallen, terug in het land van zijn geboorte, terwijl de meest trots op de Lions de scorers probeert.
Een volledig SCOT -middenvelder was voor het eerst geselecteerd in een Lions -test en de combinatie leek al snel een andere, Huw Jones die eindigde na een goede baan van James Lowe in de bouw. Jones werd echter geacht te zijn aangepakt voordat hij zichzelf op de grond plaatste – het uitzonderlijke coverwerk aan de Wallabies -vleugel, Max Jorgensen, werd enkele ogenblikken eerder door Lowe gezuigd.
De leeuwen hadden – moeten – moeten uit het zicht komen gezien de superioriteit die ze hadden gewaardeerd – in plaats daarvan bevonden ze zich met iets van niets. Fans van Engeland herinneren zich misschien het vermogen van Jorgensen om Hat Rabbit uit zijn winnende score in een Twickenham-thriller afgelopen november te halen en de vleugel hier vermeldde, opkomende met een verborgen kogel in zijn mouw van een luchtwedstrijd waarvoor Hugo Keenan de voorkeur had gehad, toen lange afstand.
Dit bleek de enige aanmoedigingstijd voor Australische fans in 40 minuten waarin de gastheren eenvoudig geen voet konden vinden. Er waren minstens drie momenten van Real Butcher’s Shop in Lions terwijl hij First Australia en vervolgens zichzelf beeldhouwde. Een kruisliek Russell ontsnapte aan een Joe McCarthy, die de vrijheid van Queensland had, maar de indrukwekkende curry bood een 12 -puntsvoordeel, die de testenlijn van dichtbij doorboorde als een speervisser.
De hoop was dat de Wallabies verfrissend waren, eindigden en eerlijk werden gelanceerd na de pauze; In twee minuten waren de leeuwen opnieuw. Curry, die een overtreffende projectie voortzet, een lijn van de staart uit de staart gescheurd om ze te bevorderen voordat ze hard werken om zichzelf in een positie te brengen om een scorepas in Sheehan in de rechterhoek te geven.
“Waar zijn jullie de Wallabies -fans?” De stadionadverteerder schreeuwde, hoewel het niet verwonderlijk was dat ze zwijgen. Joseph Suaalii stak tenminste de lijn over, gesleept door een Bundee Aki Jackalling; De score werd nieuwsgierig aanvankelijk gegeven, maar werd tenietgedaan na een uitgebreid onderzoek van het hoofd van de televisiewedstrijd. Carlo Tizzano was legitiem aangekomen, maar het verlaagde tot 12 met nog 12 minuten te gaan tot 12.
De leeuwen namen niets als vanzelfsprekend aan, Maro Itoje wijsde naar de berichten en instrueerde Marcus Smith, voor Russell in de helft van de vlieg, om drie te nemen om ze af te weren dan twee scores. Dit betekende dat de late snipscore van Tate McDermott weinig meer was dan een boekhoudkundige oefening.
